ΠΑΛΑΙΑ ΣΤΗΘΑΙΑ: ΤΡΟΠΟΙ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ
Σε περίπτωση επισκευής – αποκατάστασης της στεγανότητας ενός παλαιού δώματος, τα στηθαία πρέπει να αποτελούν αντικείμενο ελέγχου για αποφυγή υδρογέφυρας.
 |
| Ορθός τρόπος κατασκευής ενός στηθαίου |
Αυτό σημαίνει:
α) Έλεγχο για τον εντοπισμό ρωγμών στο επίχρισμα είτε στη στέψη του στηθαίου είτε σε ολόκληρη τη μάζα του στηθαίου.
β) Ηχητικό έλεγχο του επιχρίσματος (με κάποια μεταλλική ή ξύλινη ράβδο) χτυπώντας ή «ξύνοντας» ελαφρά την επιφάνειά του. Όπου το επίχρισμα έχει αποκολληθεί ο ήχος ακούγεται κούφιος και έτσι εντοπίζεται το σημείο που πρέπει να καθαιρεθεί και επισκευασθεί.
Όταν οι επιφάνειες που είναι σαθρές είναι μικρές (μικρότερες του συνολικού εμβαδού του στηθαίου) δεν απαιτείται η πλήρης καθαίρεση των επιχρισμάτων. Αν οι βλάβες είναι πιο εκτεταμένες συνιστούμε την πλήρη καθαίρεση των επιχρισμάτων και την αποκατάστασή τους με νέα.
Ρωγμές είτε στα επιχρίσματα είτε ακόμη περισσότερο στη μάζα του στηθαίου θα πρέπει να διευρύνονται με μηχανικό τρόπο και να σφραγίζονται ή να αποκαθιστούν τη συνέχεια του δομικού στοιχείου, με ειδικό επισκευαστικό ρητινικό μη συρρικνούμενο κονίαμα ή με ελαστικό μη συρρικνούμενο στόκο αναλόγως της προέλεύσής τους.
Σε στηθαία που δεν υπάρχουν αρμοί διαστολής αν και απαιτούνται, θα πρέπει να ανοίγονται νέοι και να σφραγίζονται με ελαστομερές αρμοσφραγιστικό υλικό. Αν αυτό είναι αδύνατον, η στεγανωτική στρώση θα πρέπει να τα επενδύει πλήρως. Προτιμούμε ελαστικές ασφαλτικές μεμβράνες με επικάλυψη αλουμινίου ή ψηφίδας, οι οποίες όμως (μεμβράνες με επικάλυψη ψηφίδας) θα βάφονται τακτικά με κάποιο ακρυλικό στεγανωτικό υλικό επάλειψης, τόσο για τη σταθεροποίηση της ψηφίδας όσο και για την αντηλιακή τους προστασία.
 |
| Στη γωνία του στηθαίου με τον οικίσκο υπήρχε ρωγμή από αρμό διακοπής εργασιών, που διευρύνθηκε και σφραγίστηκε με επισκευαστικό μη συρρικνούμενο κονίαμα |
Αν η στέψη των στηθαίων αποτελείται από μαρμαροποδιές, σε περίπτωση που αυτές έχουν αποκολληθεί προτείνουμε την απομάκρυνσή τους και την αποκατάσταση της επιφάνειας με ρητινούχο τσιμεντοκονία (που θα περιέχει δηλαδή πολυμερή ρητίνη που βελτιώνει την πρόσφυση). Αν οι μαρμαροποδιές είναι σταθερές και καλά επικολλημένες εναλλακτικά θα μπορούσαμε να διευρύνουμε με γωνιακό τροχό τους αρμούς επαφής μεταξύ των μαρμαροποδιών και αφού τους καθαρίσουμε επιμελώς και επαλείψουμε τα χείλη των αρμών με ειδικό primer να τους σφραγίσουμε με πολυουρεθανική σφραγιστική μαστίχη ή άλλο αρμοσφραγιστικό υλικό. Η διεύρυνση του αρμού θα πρέπει να διαμορφώνει αρμό πλάτους 3-5mm.
Αν περιπτωσιακά έχουν αποκολληθεί κάποιες μαρμαροποδιές ή επιθυμεί ο ιδιοκτήτης αυτές να παραμείνουν, τότε αφαιρούμε τα αποκολληθέντα τεμάχια, απομακρύνουμε με μηχανικό τρόπο 3-4 mm από τη στρώση του παλαιού συνδετικού κονιάματος (της λάσπης δηλαδή), διαβρέχουμε την επιφάνεια για να νοτίσει επαρκώς και επικολλούμε τις μαρμαροποδιές (παλαιές ή νέες) με ελαστική ισχυρής συγκολλητικότητας τσιμεντοειδούς βάσεως κόλλα.
Σε οπές επί του στηθαίου ή σε μεταλλικά στοιχεία που εισχωρούν σ’ αυτό, προτείνουμε το σκάψιμο για τη διεύρυνσή τους, τη διαβροχή τους και την αποκατάσταση με επισκευαστικό, υψηλής αλκαλικότητας, μη συρρικνούμενο, θιξοτροπικό τσιμεντοκονίαμα.
Γιώργος Μαυρουλέας
(Δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση των κειμένων ή τμήματος αυτών χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του συγγραφέα)