ΠΤΩΣΗ ΣΟΒΑΔΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΤΑΒΑΝΙ – ΟΡΟΦΗ
Η πτώση των επιχρισμάτων από την οροφή έχει τέσσερις βασικές αιτίες είτε αποκλειστικές είτε συνδυασμό τους:
 |
| Πτώση επιχρισμάτων οροφής από υγρασία αλλά και κακή εφαρμογή των σοβάδων. |
1) Την περίπτωση κατά την οποία ο ξυλότυπος είχε επαλειφθεί με ορυκτέλαια ή λινέλαιο. Στην περίπτωση αυτή το έλαιο που είχε εισχωρήσει στο σκυρόδεμα εμπόδισε την πρόσφυση του επιχρίσματος, με αποτέλεσμα κάποια στιγμή αυτό να καταπέσει.
2) Την περίπτωση όπου το πάχος του επιχρίσματος της οροφής ήταν πολύ μεγάλο, με αποτέλεσμα η δύναμη της βαρύτητας να το αποκολλήσει.
3) Την περίπτωση που η διάστρωση των επιχρισμάτων έγινε κατευθείαν, τραβηχτά με το φραγκόφτυαρο και όχι χτυπητά με το μυστρί αρχικά και κατόπιν τραβηχτά για την εξομάλυνσή του. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τον εγκλωβισμό μεγάλης ποσότητας αέρα και ελλειπή πρόσφυση του επιχρίσματος στην οροφή.
4) Την περίπτωση όπου ο οπλισμός του σκυροδέματος της οροφής έχει οξειδωθεί και κατά τη διόγκωσή του, αποκόλλησε τμήμα του επιχρίσματος και του σκυροδέματος.
Αυτή είναι η περίπτωση που θα αναλύσουμε.
Έχουμε δύο περιπτώσεις και δύο διαφορετικές αιτίες για τις οποίες οξειδώνεται ο οπλισμός της οροφής:
 |
| Ο οπλισμός εδώ δεν έχει τοποθετηθεί στο σωστό βάθος. Η χρήση μίνιου (όπως στη συγκεκριμένη φωτό) ως αντιοξειδωτικό είναι λάθος. |
Στην πρώτη ο οπλισμός δεν έχει τοποθετηθεί σωστά με αποστάτες και βρίσκεται κυριολεκτικά στην επιφάνεια της οροφής. Έτσι έρχεται σε άμεση επαφή με το επίχρισμα (όπου συνήθως περιέχει ασβέστη και συνεπώς χλωρίδια του ασβεστίου) και κατά συνέπεια η χημική αντίδραση των χλωριδίων του κονιάματος με τον εκτεθειμένο σιδηρό οπλισμό οδηγεί στην οξείδωσή του.
Ο σίδηρος όταν οξειδώνεται αυξάνει πολλές φορές τον αρχικό του όγκο. Αυτό έχει ως συνέπεια το επίχρισμα να θραύεται τοπικά και να αποκολλιέται από τη διόγκωση του οξειδωμένου οπλισμού. Ο συνδυασμός κάποιων από τις παραμέτρους που προαναφέραμε, προκαλεί την πτώση μεγαλύτερων τμημάτων του επιχρίσματος συνήθως. Αν δεν προκύπτει συνδυασμός τότε η αποκόλληση του επιχρίσματος είναι πολύ τοπική και παρακολουθεί τον οπλισμό.
Στη δεύτερη περίπτωση έχουμε την ενανθράκωση ή τη χλωροϊόντωση του σκυροδέματος, η οποία (δεύτερη περίπτωση) έχει πάλι με τη σειρά της τη γενεσιουργό της αιτία σε δύο παράγοντες είτε σε υγρασίες από το άνωθεν δώμα, είτε από έντονες υγροποιήσεις-συμπυκνώματα εσωτερικής υγρασίας που παράγεται σε μεγάλες ποσότητες στους από κάτω χώρους. Ο πρώτος παράγοντας είναι ο πιο συνηθισμένος ενώ ο δεύτερος είναι σπανιότερος. Εμφανίζεται (ο δεύτερος παράγοντας ) κυρίως σε οροφές κλειστών χώρων που στεγάζουν δεξαμενές, πισίνες (θερμαινόμενες κυρίως), κουζίνες καταστημάτων μαζικής εστίασης, WC και υγρά υπόγεια.
 |
| Στο συγκεκριμένοWC o οπλισμός βρισκόταν πολύ χαμηλά και οξειδώθηκε τόσο από τον ασβέστη των σοβάδων όσο και από την υγρασία του μπάνιου. Η μούχλα στην οροφή μαρτυρά την καταπόνησή της από συμπυκνώματα υδρατμών. |
Οι περιπτώσεις πτώσης των επιχρισμάτων συνδέονται στη μεγάλη τους πλειοψηφία με υγρασίες από το δώμα.
Συνήθως όταν ένα δώμα έχει πάψει να είναι στεγανό, εμφανίζει κάποιες υγρασίες στα σημεία που παρουσιάζουν ελάχιστη αντίσταση στο ύδωρ, στην οροφή των κάτωθεν χώρων. Οι χρήστες των κάτωθεν χώρων αντιλαμβανόμενοι (από τα συμπτώματα) ότι το δώμα τους χρήζει στεγανοποίησης, φωνάζουν κάποιον ειδικό και αποκαθιστούν τη στεγανότητα του δώματος. Με τον τρόπο αυτό προλαμβάνουν την ενανθράκωση του σκυροδέματος της πλάκας οροφής.
Όταν όμως δεν έχουν εμφανισθεί κάποια συμπτώματα υγρασίας στην υποκείμενη οροφή, ο ιδιοκτήτης δεν το γνωρίζει και κάποια στιγμή είτε προκαλούνται κάποιες ρωγμές στην οροφή είτε πέφτουν τμήματα (μικρά ή μεγάλα) του επιχρίσματός της.
Το γιατί άλλα δώματα εμφανίζουν πρώτα υγρασίες και άλλα όχι θα το αναφέρουμε παρακάτω. Προς το παρόν ας αναλύσουμε τη διαδικασία μέσω της οποίας συντελείται το φαινόμενο.
Η οξείδωση του οπλισμού ξεκινά όταν πέσει το PH του σκυροδέματος. Το PH του σκυροδέματος λόγω της υψηλής ποσότητας υδροξειδίου του ασβεστίου που περιέχει είναι αρκετά υψηλό: 12,5 περίπου. Στο υψηλό αυτό επίπεδο αλκαλικότητας ο χαλύβδινος οπλισμός του παθητικοποιείται χημικά και δεν οξειδώνεται. Η διείσδυση όμως διοξειδίου του άνθρακα (CO2) (διαλυμένο σε ύδωρ) στη μάζα του σκυροδέματος, προκαλεί την ενανθράκωσή του (μέσω χημικών αντιδράσεων) και την πτώση της τιμής του PHκοντά στο 8. Τότε ο χάλυβας χάνοντας την αλκαλική του προστασία που τον παθητικοποιούσε, αρχίζει να οξειδώνεται.
 |
| Συνδυασμός υγρασίας που οδήγησε σε ενανθράκωση και σοβάδες που επιχρίσθηκαν σε λαδομένη επιφάνεια από τον ξυλότυπο, οδήγησε σε πτώση τους. |
Καθώς οξειδώνεται, τα προϊόντα της οξείδωσης που συσσωρεύονται αυξάνουν σημαντικά τον όγκο του χάλυβα, με αποτέλεσμα να θραύουν το σκυρόδεμα στο σημείο αυτό. Η θραύση του σκυροδέματος παρακολουθεί την κατεύθυνση του οπλισμού. Το επίχρισμα που έχει καλύψει την οροφή, θραύεται κι αυτό με τη σειρά του και αναλόγως της ποιότητας εφαρμογής του, είτε θραύεται σε σχεδόν ακριβή αντιστοιχία με τη θραύση του σκυροδέματος, είτε αποκολλάται σε μεγαλύτερα τμήματα, οπότε και δε γίνεται αντιληπτό από τους χρήστες του υποκείμενου χώρου, ωσότου ασφαλώς αυτό το τμήμα να κατακρημνισθεί.
Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό το νερό θα διεισδύσει μέσα στο σκυρόδεμα από ρωγμές ή το πορώδες του. Όσο πιο πλημμελής υπήρξε η συντήρησή του σκυροδέματος της πλάκας οροφής τις πρώτες μέρες μετά τη διάστρωσή της, τόσο πιο εύκολα θα εμφανισθούν υγρασίες στην οροφή, όταν η μόνωσή της πάψει να είναι στεγανή. Αντίθετα όσο πιο επιμελής ήταν η συντήρησή του, τόσο πιο πιθανό είναι τα πρώτα συμπτώματα που θα διαπιστώσουν οι χρήστες του υποκείμενου χώρου, να αφορούν ενανθρακώσεις – και άρα πτώσεις στα επιχρίσματα. Μάλιστα μια πλάκα σκυροδέματος που κατασκευάσθηκε μέσα σε συνθήκες μεσαίας ή χαμηλότερης θερμοκρασίας, χωρίς να πνέουν ισχυροί άνεμοι, επειδή δεν έγινε γρήγορη αφύγρανσή της και άρα δεν προκλήθηκαν ρωγμές, συντηρήθηκε καλύτερα από αντίστοιχη που κατασκευάσθηκε σε πιο δύσκολες συνθήκες.
 |
| Εκτεταμένη ενανθράκωση της πλάκας οροφής που προέρχεται από υγρασία από την ταράτσα – δώμα. Δείτε τη θράυση του σκυροδέματος στα σημεία όπου το σίδερο έχει σκουριάσει από πίσω αλλά δεν αποκαλύφθηκε. |
Όταν διαπιστωθεί κάποια μικρορωγμή ή υγρασία στην οροφή, τα επιχρίσματά της πρέπει να ελέγχονται μήπως υπάρχουν συμπτώματα ενανθράκωσης. Ο απλούστερος τρόπος ελέγχου είναι με κάποιο ξύλινο ή πλαστικό κοντάρι το οποίο σύρουμε στα επιχρίσματα της οροφής. Όπου υφίσταται ενανθράκωση, τότε ο ήχος γίνεται πιο υπόκωφος και μαρτυρά ότι το επίχρισμα στο σημείο αυτό έχει αποκολληθεί. Όσο πιο μεγάλο είναι το τμήμα του επιχρίσματος που ακούγεται ο υπόκωφος ήχος, τόσο πιο επικίνδυνο είναι το ενδεχόμενο να προκληθεί πτώση του.
Η επίλυση ασφαλώς είναι από τη μία η αποκατάσταση της στεγανότητας του δώματος και από την άλλη η αποκατάσταση του ενανθρακωμένου σκυροδέματος της οροφής.
Η ορθή αποκατάσταση του σκυροδέματος γίνεται με συγκεκριμένη διαδικασία που θα αναλυθεί σε επόμενη ανάρτηση.
Γιώργος Μαυρουλέας
(Δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση των κειμένων ή τμήματος αυτών χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του συγγραφέα)