ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΜΕ ΥΓΡΑΣΙΕΣ ΑΠΟ ΚΑΙ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΣ ΣΚΑΛΕΣ

i το νερό κατακρημνίζεται προς τα κάτω κινούμενο κάτω από τα σκαλοπάτια και πίσω από τα ρίχτια καταλήγοντας κάτω από τα πλατύσκαλα και το τελικό δάπεδο. Αυτή η υγρασία έρχεται σε επαφή με τους κατακόρυφους τοίχους του κτηρίου και προκαλεί ανερχόμενη υγρασία. Βλ όλα τα φούξια βέλη.

ii επειδή δεν υπάρχει στηθαίο προς την ελεύθερη άκρη της σκάλας, το νερό συναντά μόνο το σοβά που το κοντράρει και δεν το αφήνει να εκτονωθεί ελεύθερα προς τα έξω. Ο σοβάς όμως επειδή δεν είναι υδρόφοβος, διαβρέχεται, το νερό κατακρημνίζεται και προκαλεί συμπτώματα όπως αυτά που εστιάζουν τα κίτρινα βέλη (δηλαδή άλατα που παρασύρονται –διαλύονται από το νερό και εκτονώνονται από χαμηλότερες ρωγμές  του επιχρίσματος) ή όπως τα συμπτώματα που παρουσιάζονται στην περιοχή (και όχι μόνο) που έχει σημειωθεί με ένα μπεζ κύκλο. Η ιδιαιτερότητα του συμπτώματος στον μπεζ κύκλο, είναι ότι το νερό έχει φτάσει σε έναν έντονο κορεσμό σε σημείο που η χρωματική στρώση να έχει μουλιάσει τόσο ώστε να έχει σχεδόν «ξεχειλώσει» και να παρουσιάζει μια εικόνα καταρροής.
 Αυτό συμβαίνει γιατί καθώς κατέρχεται το νερό διαμέσου του σοβά (και κυρίως της λάσπης του που βρίσκεται πίσω από το ασβεστομαρμαροκονίαμά του) συναντά την ανερχόμενη υγρασία του τοίχου (που θα ερμηνεύσουμε παρακάτω) προκαλώντας μια ισχυρότερη καταπόνηση από υψηλότερες τιμές υγρασίας σε σχέση με τα χαμηλότερα ή τα υψηλότερα από τη ζώνη που οριοθετεί ο μπεζ κύκλος.
 Η ανερχόμενη υγρασία εμφανίζει πάντα μια ζώνη εξάτμισης διακριτή, στην επιφάνεια μιας κατακόρυφης δομής. Όμως στο εσωτερικό της δομής η ανύψωσή της φθάνει ψηλότερα από το ανώτατο σημείο της επιφάνειας και μάλιστα αρκετά εκατοστά. Το πόσο παραπάνω θα φτάσει εξαρτάται από το πάχος της δομής.
Στην πραγματικότητα το πλάτος της ζώνης που οριοθετεί ο μπεζ κύκλος αντιστοιχεί με το μεγαλύτερο ύψος ανύψωσης της εσώτερα της δομής ανερχόμενης υγρασίας σε σχέση με την επιφάνειά της.
Παρόλα αυτά, η ένταση των συμπτωμάτων στην ζώνη συμβολής αυτών των δύο υγρασιών (κατερχόμενης και ανερχόμενης) είναι διαφορετική από εκείνη στην επιφάνεια της ανερχόμενης και όχι το ίδιο καταστροφική.  Αυτό συμβαίνει γιατί η κατερχόμενη υγρασία έχει μια παροδικότητα και εξαρτάται πολύ από τις βροχές. Άρα φορτίζει  για μικρότερο χρονικό διάστημα τη ζώνη συμβολής  με υγρασία, καθώς αυτή η ζώνη «ενεργοποιείται» δηλαδή εκδηλώνεται στην επιφάνεια, μόνο από την κατερχόμενη υγρασία και όχι από την εσώτερα του τοίχου ανερχόμενη. Απλώς η ύπαρξη της δεύτερης στο εσωτερικό του τοίχου εξαναγκάζει την κατερχόμενη να κινηθεί προς την επιφάνειά του.
 Αντιθέτως η ανερχόμενη υγρασία τροφοδοτείται σχεδόν  καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους.

5 Το πράσινο βέλος δείχνει τα μαρμαροπλακίδια με τα οποία είναι διαστρωμένο το δάπεδο. Εδώ, ευτυχώς, υπάρχει αρμός μεταξύ των μαρμάρων και δεν έχουν τοποθετηθεί απλά σε επαφή το ένα με το άλλο. Παρόλα αυτά το νερό που συσσωρεύεται μέσω κατακρήμνισής του κάτω από τα μάρμαρα της σκάλας καταλήγοντας κάτω από τα μάρμαρα του δαπέδου, καθώς και το νερό που περνά από τους συνδετικούς αρμούς των μαρμαροπλακιδίων και αυτών με τα σοβατεπί τους, προκαλούν τις ανερχόμενες υγρασίες (βλ φούξια βέλη)