ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΔΟΧΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΟΝΩΣΗ
ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΔΟΧΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΟΝΩΣΗ
1) Τα κεραμικά πλακίδια ή τα μάρμαρα δεν αυξάνουν τον όγκο τους αν διαβραχούν. Αυτό είναι μύθος. Εκείνο που μπορεί να συμβεί είναι μόνο στην περίπτωση που αυτά είναι απορροφητικά και εκτεθούν σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες (συνθήκες παγετού) να αποφλοιωθούν ή να σπάσουν. Αυτό θα συμβεί γιατί το νερό που θα εγκλωβιστεί στη μάζα τους, αν γίνει πάγος διογκώνεται 9-10% με τα αναμενόμενα αποτελέσματα.
Αν όμως συνέβαινε να “φουσκώνουν” τα μάρμαρα ή τα πλακάκια τότε όλες οι εξωτερικές επιφάνειες που είναι επενδυμένες με τέτοια υλικά, θα είχαν καταστραφεί και αποκολληθεί, ο δε Παρθενώνας θα ήταν αγνώριστος.
2) Το βιομηχανικό δάπεδο εξασφαλίζει βατότητα στις οροφές και όχι στεγάνωση. Το ίδιο ισχύει και για τα πλακίδια, τις ταρατσόπλακες, το μωσαϊκό, το μπετόν, οι τσιμεντοκονίες και τα μάρμαρα. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί μία στρώση βατότητας να αντικαταστήσει την υγρομόνωση.
Το νερό, ως ένα εξαιρετικά λεπτόρρευστο υλικό, καταφέρνει να εισχωρεί μέσα από πολύ μικρές ρωγμές αλλά και να εμποτίζει τα δομικά υλικά και μετά από τον κορεσμό τους, να διαβρέχει τις γειτονικές τους επιφάνειες.
3) Ως στεγανωτική στρώση θεωρείται εκείνη η στρώση από υδρόφοβα υλικά που καλύπτουν δίχως ασυνέχειες στην εφαρμογή τους, μία επιφάνεια εκτεθειμένη στο νερό (κάτω από περιστασιακή, περιοδική ή μόνιμη καταπόνηση).
4) Τα συμβατικά επιχρίσματα (σοβάδες δηλαδή) δε θεωρούνται στεγανά και απαιτούν την επικάλυψή τους με ειδικές βαφές όταν εκτίθενται στις καιρικές συνθήκες ή σε καταπόνηση από νερό. Οι βαφές αυτές από υδρόφοβα υλικά συστήνουμε να είναι ελαστικές (αν έχουμε μικρορηγματώσεις στο επίχρισμα) ή εμποτισμού. Ειδικά σε εκτεθειμένα στον παγετό κτήρια (λόγω της περιοχής που βρίσκονται) προτείνουμε την εφαρμογή συστήματος εξωτερικής θερμομόνωσης.
5) Οι αντιριζικές μεμβράνες ασφαλτικής βάσεως δεν αντέχουν για μεγάλο διάστημα (πέραν του ενός μηνός) εκτεθειμένες στην ηλιακή ακτινοβολία. Αυτό σημαίνει ότι μέσα στο διάστημα αυτό θα πρέπει να καλυφθούν με χώμα ή να χρωματισθούν προσωρινά.
6) Ένα πλημμυρισμένο δώμα εμφανίζει υγρασίες στο ακριβώς από κάτω διαμέρισμα και δεν μπορεί να θεωρείται ως αιτία για συμπτώματα υγρασίας που εμφανίζονται σε χαμηλότερους ορόφους. Μόνο στην περίπτωση που από τα στηθαία ή από το σημείο περιμετρικά της υδρορροής τρέχει νερό και διαβρέχει τους τοίχους και δημιουργεί κορεσμό μέχρι χαμηλότερους ορόφους, μόνο τότε μπορεί να εμφανίσει υγρασίες σ’ αυτούς αλλά πάλι μόνο στους τοίχους τους και όχι στις οροφές τους.
7) Το νερό όπως προαναφέραμε διογκώνεται από 9-10% όταν παγώνει. Αντίθετα από όλα τα άλλα γνωστά υλικά που συρρικνώνονται με το κρύο, η ιδιαιτερότητα αυτή του νερού το καθιστά επικίνδυνο για τα δομικά υλικά που είναι απορροφητικά και δεν έχουν στεγανοποιηθεί ή αδιαβροχοποιηθεί. Αλλά και σε αδιαβροχοποιημένες επιφάνειες η παρουσία μικρορωγμών μέσα από τις οποίες αυτό μπορεί να εισχωρήσει, σε περίπτωση παγετού, είναι δυνατόν να προκαλέσει αποσαθρώσεις, να διευρύνει τις μικρορηγματώσεις και να διευκολύνει την τελική διάβρωσή τους.
8) Βασικός κανόνας στην εφαρμογή των δομικών υλικών είναι ότι σε περίπτωση ενσωμάτωσης στρώσεων πρέπει η σειρά των στρώσεων να γίνεται από την πιο σκληρή – άκαμπτη στρώση προς την πιο ελαστική προς το περιβάλλον. Πάντα δηλαδή το υπόστρωμα πρέπει να είναι λιγότερο ελαστικό από την επίστρωσή του.
Διαφορετικά στην επίστρωση θα παρουσιαστούν ρηγματώσεις καθώς θα αδυνατεί να παρακολουθήσει τις συστολικές και διαστολικές μικρομετακινήσεις του υποστρώματος.
Γιώργος Μαυρουλέας
(Δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση των κειμένων ή τμήματος αυτών χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του συγγραφέα)