ΑΣΤΙΚΕΣ ΘΕΡΜΙΚΕΣ ΝΗΣΙΔΕΣ
Ο όρος «αστική θερμική νησίδα» προσδιορίζει το φαινόμενο της υψηλότερης θερμοκρασίας (έως και κατά 10οC), που παρουσιάζει μία πυκνοδομημένη αστική περιοχή σε σχέση με τα απομακρυσμένα προάστιά του άστεως το καλοκαίρι (αλλά και το χειμώνα) .
Το πρόβλημα δημιουργείται από την αδυναμία των περιοχών αυτών να ψυχθούν, καθώς η θερμοχωρητικότητα των δομικών υλικών επανακτινοβολεί τη θερμότητα στο περιβάλλον μόλις ψυχράνει το περιβάλλον τους, με αποτέλεσμα να δημιουργείται τοπικά υπερθέρμανση της περιοχής.
Η χρήση των κλιματιστικών (air condition), για την αντιμετώπιση της υψηλής θερμοκρασίας αυξάνει το φαινόμενο τους θερινούς μήνες και ειδικά στην περίπτωση ενός καύσωνα, που με τη σειρά του αυξάνει την κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος λόγω της επιπλέον χρήσης των κλιματιστικών.
Για να μπορέσει η ΔΕΗ να αντιμετωπίσει τη ζήτηση που δημιουργεί αυτός ο φαύλος κύκλος, χτίζει νέα εργοστάσια παραγωγής ρεύματος και την αποφυγή μπλακ άουτ ή αγοράζει ηλεκτρικό ρεύμα από άλλες χώρες, διατηρεί παραπάνω προσωπικό από όσο χρειάζεται (μόνο και μόνο για να καλύψει τις ανάγκες αυτών των 4-6 ημερών που κατά μέσο όρο έχουμε καύσωνα το καλοκαίρι) προμηθεύεται και συντηρεί εξοπλισμό εκατομμυρίων ευρώ, που στην ουσία όλο τον υπόλοιπο χρόνο δε χρησιμοποιείται.
Αν υπάρχει ένας σίγουρος τρόπος για την αποφυγή αυτών των κορυφών στη ζήτηση ηλεκτρικού ρεύματος, η λύση βρίσκεται στην θερμομονωτική θωράκιση των κτιρίων.
Και ένας από τους πλέον αξιόπιστους τρόπους είναι τα πράσινα ή φυτεμένα δώματα –ταράτσες, οι πράσινοι τοίχοι με αναρριχόμενα φυτά καθώς και τα διάσπαρτα άλση και πάρκα, η επαρκής θερμομόνωση του κελύφους του κτιρίου και τέλος τα ψυχρά θερμοανακλαστικά υλικά και οι θερμοανακλαστικές βαφές τόσο σε κτήρια όσο και σε δρόμους ή πεζοδρόμια.
Γιώργος Μαυρουλέας
(Δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση των κειμένων ή τμήματος αυτών χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του συγγραφέα)