ΑΠΟΛΗΞΗ ΚΕΚΛΙΜΕΝΗΣ ΣΤΕΓΗΣ ΜΕ ΚΕΡΑΜΟΣΚΕΠΗ ΣΕ ΤΑΡΑΤΣΑ
Όταν η κλίση μίας κεραμοσκεπής καταλήγει σε δώμα, από την αρχιτεκτονική μελέτη πρέπει να υπολογίζεται το ύψος της απόληξης να είναι τέτοιο, ώστε να μην προκαλεί ζήτημα στην εφαρμογή της μόνωσης.
Η κεκλιμένη στέγη εδώ απαγορεύει από ένα σημείο και πέρα τη θερμομό- νωση και στεγανοποίηση του οριζοντίου δώματος (ταράτσας) στο σημείο απόληξής της. |
Ένα απλό παράδειγμα: έστω πως η κεκλιμένη πλάκα μίας κεραμοσκεπής καταλήγει στα 20 εκατοστά πάνω από την πλάκα του δώματος. [Το ύψος αυτό και πολύ μικρότερο ακόμη, το έχουμε συναντήσει αρκετές φορές, στο διάστημα των 21 χρόνων εμπειρίας μας, και μάλιστα με ήδη κατασκευασμένη την κεραμοσκεπή.] Το μεγαλύτερο ύψος της μόνωσης του δώματος (όσον αφορά το σημείο απόληξης της κεραμοσκεπής) βρίσκεται στο πιο απομακρυσμένο σημείο από την κοντινότερη υδρορροή. Έστω ότι το σημείο αυτό βρίσκεται στα 7 μέτρα. Ας ονομάσουμε το σημείο αυτό Α. Το Α λοιπόν επειδή βρίσκεται 7 μέτρα από την κοντινότερη προς αυτό υδρορροή, θα πρέπει να βρίσκεται και τουλάχιστον 7 εκατοστά πιο ψηλά από το ύψος της μόνωσης στην υδρορροή. Αυτό κρίνεται αναγκαίο ώστε να διασφαλίζεται ένα minimumκλίσης επί του δώματος 1%. Ένα τοις εκατό κλίση σημαίνει πως κάθε ένα μέτρο που απομακρυνόμαστε από υδρορροής η τελική στάθμη της μόνωσης ανυψώνεται κατά ένα εκατοστό.
Υπολογισμός του ύψους της μόνωσης στην υδρορροή:
Θερμομονωτικό φύλλο από πολυστερίνη (διογκωμένη ή εξηλασμένη) πάχος 10 εκατοστά. Αυτό είναι το πάχος που απαιτείται με βάση τον ΚΕΝΑΚ. Έστω ότι λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών συμφωνούμε με τον ιδιοκτήτη να τοποθετήσουμε υλικό με χαμηλότερο συντελεστή θερμικής αγωγιμότητας (σημαντικά όμως ακριβότερο). Το μικρότερο δυνατό πάχος του θερμομονωτικού υλικού που μπορούμε να πετύχουμε για να διασφαλίσουμε τον ΚΕΝΑΚ (αναφερόμενοι πάντα στη δεύτερη κλιματική του ζώνη) είναι τα 6-7 εκατοστά.
Ελαφρύ κονιόδεμα ή γαρμπιλόδεμα κλίσεων, ελάχιστο πάχος 5 εκατοστά. Κανονικά το ύψος του υλικού κλίσεων πρέπει να είναι ίδιο με το πάχος του θερμομονωτικού υλικού. Λόγω όμως των ιδιαίτερων συνθηκών που αντιμετωπίζουμε, αναγκαζόμαστε να περιορίσουμε το απαιτούμενο ύψος, έστω και σε βάρος της ποιότητας εφαρμογής.
Στεγανωτική ή στεγανωτικές μεμβράνη, -ες: πάχος από 3,5 – 8 χιλιοστά. Η στεγανωτική μεμβράνη ουσιαστικά δεν προσμετρείται λόγω του μικρού της πάχους.
Εδώ η κεκλιμένη στέγη έχει το κατάλληλο ύψος και η μόνωση εφαρμόσθηκε χωρίς προβλήματα |
Όλο αυτό μας δίνει, ως ελάχιστο δυνατό ύψος της μόνωσης στην υδρορροή, τα 11 με 12 εκατοστά. Αν σ’ αυτά προσθέσουμε και τα 7 εκατοστά που προσδίδει η ελάχιστα επιτρεπόμενη κλίση 1%, τότε στο σημείο Α έχουμε ελάχιστο δυνατό ύψος τα 17 εκατοστά. Αυτό σημαίνει πως η στεγανωτική μεμβράνη έχει μόλις 3 εκατοστά για να ανυψωθεί και να επικολληθεί κάθετα στο σημείο αυτό. Αλλά το ελάχιστο δυνατό ύψος που μπορεί να διασφαλίσει ότι η στεγανωτική μεμβράνη θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις στεγανότητας σε βάθος χρόνου, είναι τα 10 εκατοστά. Αν μάλιστα η κεκλιμένη πλάκα σκυροδέματος εξέχει (πράγμα πολύ συνηθισμένο) τότε καθιστά αδύνατη την οποιαδήποτε εργασία στεγανοποίησης, αφού το περιθώριο των 3 εκατοστών δεν επιτρέπει σε κανέναν τεχνίτη να εργαστεί προκειμένου να συγκολλήσει τη στεγανωτική στρώση. Αν μάλιστα οι απαιτήσεις του δώματος είναι να είναι και βατό, τότε κυριολεκτικά δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε τη μόνωσή μας παρά μόνο παραβιάζοντας βασικούς κανόνες, όπως ότι η στεγανωτική στρώση πρέπει να τοποθετείται πάντα πάνω από τη στρώση διαμόρφωσης των κλίσεων.
Αν το ύψος είναι μικρότερο (όπως προαναφέραμε αυτό το έχουμε συναντήσει αρκετές φορές στο παρελθόν) τότε η κατασκευή της μόνωσης συναντά ανυπέρβλητες δυσκολίες.
Το ελάχιστο δυνατό ύψος που πρέπει να έχει η απόληξη μιας κεκλιμένης στέγης με κεραμοσκεπή σε δώμα, πρέπει να είναι τα 50 εκατοστά. Το ύψος αυτό επιτρέπει την άνετη κατασκευή μιας μόνωσης αλλά και τη δυνατότητα επέμβασης (νέας στεγανοποίησης ή και ενίσχυση της θερμομόνωσης) στο μέλλον.
Γιώργος Μαυρουλέας
(Δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση των κειμένων ή τμήματος αυτών χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του συγγραφέα)