ΠΡΟΣΦΥΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΒΡΟΧΗ ΥΠΟΣΤΡΩΜΑΤΟΣ. ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΚΟΝΙΑΜΑΤΩΝ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟ ΤΣΙΜΕΝΤΟ
Το σκυρόδεμα και τα περισσότερα από τα δομικά υλικά που προέρχονται από ορυκτά πετρώματα (πλην του γυαλιού και ελαχίστων εξαιρέσεων) είναι πορώδη. Οι πόροι αυτοί δημιουργούνται από διάφορες αιτίες.
Αυτό που έχει σημασία να εξετάσουμε είναι η χρήση τσιμεντοειδούς βάσεως υλικών πάνω σε πορώδεις επιφάνειες με τον ορθό τρόπο. Τα τσιμεντοειδούς βάσεως υλικά μπορεί να είναι είτε τσιμεντοειδή στεγανωτικά ή επισκευαστικά κονιάματα είτε συμβατικά επιχρίσματα (λάσπη ή τσιμεντοκονιάματα).
Για την αύξηση της πρόσφυσης των τσιμεντοειδούς βάσεως υλικών είναι αναγκαία προϋπόθεση η καλή διαβροχή των επιφανειών από πορώδη δομικά υλικά. Όσο περισσότερο και καλύτερα ενυδατωμένα είναι τα δομικά υλικά τόσο αυξάνει η δύναμη πρόσφυσης των τσιμεντοκονιαμάτων.
Για την ακρίβεια, τα δομικά πορώδη υλικά πρέπει να είναι πολύ καλά ενυδατωμένα αλλά να μην περισσεύει νερό στην επιφάνειά τους. Αυτό εξασφαλίζεται αν αφήσουμε να περάσει ένα μικρό χρονικό διάστημα από τη διαβροχή τους, έτσι ώστε αγγίζοντάς τα με την παλάμη μας να αντιλαμβανόμαστε ότι είναι υγρά αλλά να μην μένει νερό πάνω σ’ αυτή. Θέλουμε νερό δηλαδή μέσα στους πόρους του υλικού αλλά όχι πάνω στην επιφάνειά του.
Το νερό μέσα στους πόρους επιτρέπει την είσοδο μη κρυσταλλοποιημένων μορίων τσιμέντου μέσα σ’ αυτούς (μόρια τσιμέντου που δεν πρόλαβαν να αντιδράσουν με το νερό, που δεν πρόλαβαν ή δεν μπόρεσαν να ενυδατωθούν δηλαδή). Εκεί σε επαφή με το νερό τα μόρια του τσιμέντου αντιδρούν χημικά με το εγκλωβισμένο στους πόρους νερό και μέσω της χημικής αντίδρασης κρυσταλλοποιούνται προκαλώντας την αγκύρωση πάνω στα τοιχώματα του πόρου. Εννοείται ότι όσο πιο βαθιά ενυδατωμένος είναι ο πόρος ,τόσο πιο βαθιά θα εισχωρήσουν και τα μόρια του τσιμέντου, και τόσο πιο ισχυρή θα είναι η πρόσφυση.
Γιώργος Μαυρουλέας
(Δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση των κειμένων ή τμήματος αυτών χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του συγγραφέα)