ΠΡOΒΛΗΜΑΤΑ ΥΓΡΑΣΙΩΝ ΑΠΟ ΜΑΡΜΑΡΟΠΟΔΙΕΣ ΣΕ ΕΞΩΠΟΡΤΕΣ, ΠΑΡΑΘΥΡΑ, ΣΤΕΨΕΙΣ ΣΤΗΘΑΙΩΝ ΚΑΙ ΚΟΥΠΑΣΤΩΝ ΣΕ ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΣ ΣΚΑΛΕΣ
Μαρμαροποδιές
Οι μαρμαροποδιές χρησιμοποιούνται σε τρεις κυρίως περιπτώσεις:
1. Ως βάση πάνω στην οποία θα πατήσει ο οδηγός της πόρτας που οδηγεί είτε σε βεράντα ή μπαλκόνι, είτε στο δώμα, είτε σε εξωτερικό χώρο του κτιρίου.
 |
| Καμπύλωση και αποκόλληση μαρμαροποδιάς σε στηθαίο βεράντας και πρόκληση υγρασιών |
2. Ως βάση για να πατήσει το παράθυρο ή το «κατωκάσι» του παραθύρου.
3. Ως στέψη στηθαίων ή κουπαστής σκάλας.
Παλαιότερα οι μαρμαροποδιές τοποθετούνταν κάτω από τις εσωτερικές πόρτες για να διαχωρίζουν τα δάπεδα μεταξύ διαφορετικών δωματίων. Αυτό γινόταν όχι μόνο για αρμονική αισθητικά διαχωριστική γραμμή αλλά κυρίως για τη διαφοροποίηση των συστολών και διαστολών του δαπέδου για την αποφυγή ρηγματώσεων και αποκολλήσεών του. Η πρακτική αυτή ουσιαστικά έχει εγκαταλειφθεί, χωρίς όμως να έχει αντικατασταθεί με αρμού διαστολής. Η εντύπωση που κυριαρχεί στον τεχνικό κόσμο πως οι εσωτερικοί χώροι δεν χρειάζονται αρμούς διαστολής είναι εσφαλμένη. Κανονικά στους εσωτερικούς χώρους οι αρμοί που απαιτούνται πρέπει να είναι μικρότεροι ή ίσοι από τετράγωνα 5x5 μέτρων.
Τι πρέπει να προσέχουμε με τις μαρμαροποδιές στις εξώπορτες:
1) Να είναι καλά μονωμένες ώστε να μην μπορεί να περάσει νερό από τη βεράντα ή την αυλή μας μέσα στο σπίτι. Ειδικά αν έχουμε ξύλινα δάπεδα αυτό μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφή τους.
2) Να είναι σφραγισμένο το σημείο επαφής τους με τους λαμπάδες της πόρτας, ώστε να μη μπορεί να εισχωρήσει νερό από το σημείο αυτό.
3) Όταν το κατώφλι αποτελείται από δύο ή περισσότερες μαρμαροποδιές, τότε τα σημεία των επαφών μεταξύ των μαρμαροποδιών πρέπει να σφραγίζονται με ελαστικές μαστίχες αντί για κοινό αρμοκονίαμα. Ο λόγος είναι ότι καθώς συστέλλονται και διαστέλλονται οι μαρμαροποδιές το αρμοκονίαμα θραύεται και από τα σημεία αυτά μπορεί να εισχωρήσει νερό στον εσωτερικό χώρο ή και να καταστρέψει ή αποχρωματίσει τοπικά το ξύλινο δάπεδό του.
4) Το κούφωμα της πόρτας να έχει τοποθετηθεί κολυμπητό πάνω σε σιλικόνη στη μαρμαροποδιά, χωρίς ασυνέχειες στο «κορδόνι» της σιλικόνης, και αφού προηγουμένως έχει επιμελώς καθαριστεί το υπόστρωμα.
Τι πρέπει να προσέχουμε στις μαρμαροποδιές στα παράθυρα:
1) Να είναι καλά σφραγισμένο το σημείο επαφής τους με τους λαμπάδες.
2) Να έχει μια κλίση προς τα έξω ώστε να μπορούν να φεύγουν τα όμβρια.
3) Το μάρμαρο να έχει οπωσδήποτε ποταμό-νεροσταλάκτη στην έξω και κάτω όψη του ώστε τα όμβρια που εκτονώνονται λόγω των κλίσεων να μη γλείφουν τον τοίχο αλλά να σταλάζουν. Γι’ αυτό και χρειάζεται προσοχή στο να παραμένει καθαρός ο ποταμός-νεροσταλάκτης από τυχόν κονιάματα.
4) Το κούφωμα του παραθύρου να έχει τοποθετηθεί κολυμπητό πάνω σε σιλικόνη στη μαρμαροποδιά, χωρίς ασυνέχειες στο «κορδόνι» της σιλικόνης, και αφού προηγουμένως έχει επιμελώς καθαριστεί η μαρμαροποδιά και το κούφωμα.
5) Το μεγάλο πάχος του κονιάματος συγκόλλησης της μαρμαροποδιάς πρέπει να αποφεύγεται για πολλούς λόγους: πρώτον γιατί ρηγματώνει το κονίαμα και εισχωρούν όμβρια από το σημείο αυτό, δεύτερον γιατί συρρικνώνεται (καθώς αφυδατώνεται) σταδιακά και προκαλείται ρωγμή ανάμεσα στο κονίαμα και τη μαρμαροποδιά (στο κάτω μέρος της πάντα) και τέλος γιατί το σημείο αυτό εμφανίζει μία θερμογέφυρα που πρέπει ή δυνατόν να αντιμετωπισθεί.
Για την αποφυγή του μεγάλου πάχους κονιάματος πρώτα εφαρμόζουμε το κονίαμα το οποίο εξωτερικά το θερμομονώνουμε κιόλας (όπως κάνουμε και με τα σενάζια) και μετά από παρέλευση δύο εβδομάδων τουλάχιστον τοποθετούμε τη μαρμαροποδιά με χρήση κόλλας πλακιδίων. Σημαντικό εδώ είναι να έχει διαβραχεί καλώς το μάρμαρο λίγες ώρες πριν ώστε να έχουμε υψηλή πρόσφυση της κόλλας.
6) Όταν η μαρμαροποδιά του παραθύρου αποτελείται από δύο ή περισσότερες μαρμαροποδιές γιατί αυτό είναι αρκετά μεγάλο, τότε τα σημεία των επαφών μεταξύ των μαρμαροποδιών πρέπει να σφραγίζονται με ελαστικές μαστίχες αντί για κοινό αρμοκονίαμα. Ο λόγος είναι ότι καθώς συστέλλονται και διαστέλλονται οι μαρμαροποδιές το αρμοκονίαμα θραύεται και από τα σημεία αυτά μπορεί να εισχωρήσει νερό στον εσωτερικό χώρο και να εμφανίσει υγρασίες στον εσωτερικό και εξωτερικό τοίχο.
 |
| Υγρασίες από τους αρμούς των μαρμαροποδιών |
Τι πρέπει να προσέχουμε στις μαρμαροποδιές σε στέψεις στηθαίων ή κουπαστών σκάλας σε εξωτερικούς πάντα χώρους:
1) τις επαφές των μαρμαροποδιών μεταξύ τους ώστε να έχουν τουλάχιστον 3-5 mm απόσταση μεταξύ τους προκειμένου να μπορούν να σφραγίζονται με αρμοσφραγιστικές μαστίχες χωρίς να είναι αναγκαίο να διανοιχθούν με μηχανικό τρόπο οι επαφές τους. Τα αρμοκονιάματα είναι αδύνατον να μη σπάσουν από τις συστολές διαστολές.
Τα σημεία αυτά και κυρίως στις γωνίες, όπου διαφορισμό των διαστολικών και συστολικών κινήσεων, ανοίγουν και καθώς εισχωρούν τα όμβρια, προκαλούν υγρασίες εκατέρωθεν των πλευρών του στηθαίου ή της κουπαστής.
Μ’ αυτό τον τρόπο όμως αποφεύγουμε και την αποκόλληση των μαρμαροποδιών στέψης από το κονίαμά τους λόγω των διαστολικών κυρίως κινήσεών τους, κάτι το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε ατύχημα (στο παρελθόν έχουν γίνει τέτοια και μάλιστα μερικά απέβησαν μοιραία).
2) Είναι προτιμότερο να επικολλώνται με κόλλα πλακιδίων και μάλιστα ελαστική αφού προηγουμένως έχουν επαρκώς τόσο οι μαρμαροποδιές όσο και το υπόστρωμα διαβραχεί ώστε να υπάρχει κορεσμός από νερό (προσοχή όμως: όχι περίσσευμα νερού πάνω στις επιφάνειες. Βλ. σχετικό άρθρο μας σχετικά με την πρόσφυση των κονιαμάτων). Εννοείται ότι για μια τέτοια εφαρμογή έχει επιπεδωθεί το άνω μέρος του στηθαίου ή της κουπαστής από πριν.
3) Ένα συνηθισμένο λάθος είναι να έρχεται με φάλτσο η μαρμαροποδιά και το συμβατικό επίχρισμα να «σβήνει» όπως λέμε στην τεχνική γλώσσα στο πάνω μέρος της ώστε να μη φαίνεται καθόλου στις όψεις η διαφοροποίηση της υφής από επίχρισμα σε μάρμαρο. Τα σημεία αυτά πάντα ρηγματώνονται και αποκολλιέται το επίχρισμα από το μάρμαρο με αποτέλεσμα να εισχωρούν όμβρια και να εμφανίζονται υγρασίες. Κατά συνέπεια αυτή η μέθοδος πρέπει να αποφεύγεται. Σε περίπτωση όμως που ήδη έχουμε το πρόβλημα τότε υπάρχουν τεχνικές λύσεις αποκατάστασης, που θα δούμε σε επόμενα άρθρα.
Γιώργος Μαυρουλέας
(Δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση των κειμένων ή τμήματος αυτών χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του συγγραφέα)