ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ: ΚΕΚΛΙΜΕΝΗ ΣΤΕΓΗ ΠΟΥ ΚΑΤΑΛΗΓΕΙ ΣΕ ΟΡΙΖΟΝΤΙΟ ΔΩΜΑ.
Οι χρήσιμες συμβουλές για την κατασκευή βγήκαν μέσα από την πολύχρονη εμπειρία μας πάνω στα ευπαθή σημεία των κατασκευών. Κάθε τόσο κάποιο άρθρο θα περιέχει και μία τέτοια συμβουλή.
1. Όταν η κλίση μιας κεραμοσκεπής καταλήγει σε δώμα πρέπει να υπολογίζεται το ύψος της ώστε να εξασφαλίζεται η μόνωση του δώματος χωρίς προβλήματα. Τα άνω των 50cm διαφοράς από την πλάκα – δάπεδο του δώματος είναι ένα ικανοποιητικό ύψος που αποκλείει παρόμοιο πρόβλημα.
Αυτό είναι ένα από τα συνηθισμένα λάθη που αντιμετωπίζουμε όταν έχουμε κεκλιμένες στέγες να πέφτουν πάνω σε οριζόντιο δώμα (σχετικά σπάνιος συνδυασμός είναι αλήθεια αλλά αρκετά συχνό, όταν αυτός υπάρχει, το φαινόμενο να μην έχουν υπολογιστεί τα ύψη και τα κεραμίδια κυριολεκτικά πλέον να βυθίζονται μέσα στο αφρομπετόν κλίσεων.
Γι’ αυτό και κατά τη μελέτη κατασκευής αυτό είναι ένα από τα σημεία που πρέπει ιδιαιτέρως να προσεχθούν.
Αλλά τι γίνεται αν το πρόβλημα έχει ήδη προκληθεί; Σε μια τέτοια περίπτωση πρέπει να διαμορφωθεί κανάλι το οποίο θα παραλαμβάνει τα όμβρια από τις κεραμοσκεπές και θα τα οδηγούν προς τις υδρορροές.
Δυστυχώς αυτά τα κανάλια μερικές φορές δεν έχουμε τη δυνατότητα ούτε να τα θερμομονώσουμε ούτε να διαμορφώσουμε κλίσεις.
Η μη θερμομόνωσή τους συνεπάγεται αυτομάτως θερμογέφυρα που θα πρέπει να αντιμετωπισθεί με θερμομόνωση και κάτω από την οροφή (επικόλληση και πάκτωση θερμομονωτικών φύλλων και σοβάτισμα ή τοποθέτηση ψευδοροφής αλλά με προσοχή στον να δημιουργηθεί φραγή υδρατμών ώστε αυτοί να μην περάσουν πίσω από τα θερμομονωτικά φύλλα και υγροποιηθούν).
Η μη δυνατότητα δημιουργίας κλίσεων μέσα στα κανάλια αυτομάτως συνεπάγεται ότι το στεγανοποιητικό υλικό θα πρέπει να μπορεί να ανταποκριθεί σε μόνιμη καταπόνηση από νερό και σαπρόφυτα. Επιπλέον το κανάλι θα πρέπει να καθαρίζεται τακτικά και ασφαλώς να εξασφαλίζεται με σχάρα η όσο γίνεται μικρότερη καταπόνησή του από φερτές ύλες (φύλλα, σακκούλες, πούσια από πεύκα, χαρτιά, νεκρά πουλιά κλπ.)
Πρέπει να τονίσουμε εδώ ότι κατά την εφαρμογή της υγρομόνωσης το στεγανωτικό φύλλο ή μεμβράνη του οριζοντίου δώματος, θα πρέπει να καταλήγει χαμηλότερα από την απόληξη της στεγανωτικής στρώσης της κεραμοσκεπής που απολήγει σ’ αυτό. Σε διαφορετική περίπτωση τα όμβρια που καταλήγουν στη στεγανωτική στρώση της κεραμοσκεπής θα εκτονώνονται πίσω από την περιμετρική ανύψωση της στεγανωτικής στρώσης του οριζοντίου δώματος, με αποτέλεσμα τον πλημμυρισμό της μόνωσης του οριζοντίου δώματος.
Γιώργος Μαυρουλέας
(Δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση των κειμένων ή τμήματος αυτών χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του συγγραφέα)