ΚΡΙΣΙΜΑ ΣΗΜΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΘΕΡΜΟΜΟΝΩΣΗΣ

Το σύστημα εξωτερικής θερμομόνωσης πέρα από τη θερμο-
μονωτική του λειτουργία, ανακαινίζει το κτήριο. Όλες οι φω-
γραφίες είναι από ένα κτήριο (σε στάδια)
κατά την εφαρμογή της εξωτερικής θερμομόνωσης.

Η εξωτερική θερμομόνωση είναι ίσως ο καλύτερος τρόπος για να θερμομονώσει κάποιος τις όψεις ενός κτηρίου. Λειτουργεί όπως το θερμός και τα πλεονεκτήματά του (τα οποία έχουμε αναφέρει σε προηγούμενη ανάρτηση) είναι σημαντικά.

Πέρα όμως από τη θερμομονωτική λειτουργία του, δίνει ένα ποιοτικό αισθητικό αποτέλεσμα που δύσκολα επιτυγχάνεται με τα συμβατικά επιχρίσματα, για μεγάλο χρονικό διάστημα, καθιστώντας το ένα εξαιρετικό σύστημα τόσο για μια νεόδμητη κατοικία όσο και για την ανακαίνιση μιας παλαιάς.
Αλλά η μακροβιότητα του συστήματος κρίνεται και από παραμέτρους που συνδέονται με την εφαρμογή (θεωρώντας ότι η ποιότητα των υλικών ανταποκρίνεται σε κάποιες προδιαγραφές ποιότητας).
Τέτοια κρίσιμα σημεία στην εφαρμογή μιας εξωτερικής θερμομόνωσης είναι:
1)  Το αλφάδιασμα των επιφανειών είναι εξαιρετικά σημαντικό για την αισθητική αρτιότητα του αποτελέσματος.

2)  Το υπόστρωμα πρέπει να είναι σταθερό, να μην περιέχει σαθρά τμήματα και έντονες ανωμαλίες. Οι ανωμαλίες πρέπει να εξομαλυνθούν και τα σαθρά να καθαιρεθούν και να επισκευασθούν ή να σταθεροποιηθούν αν αυτό είναι εφικτό, με κάποιο υλικό εμποτισμού ή ειδικό αστάρι.

3)  Η ζώνη υψηλής στεγανοποίησης στη βάση των τοίχων προς αποφυγή ανερχόμενης υγρασίας στο σύστημα που λειτουργεί όμως και ως φραγή σε ύδατα προς τους τοίχους και από αυτούς στο εσωτερικό του κτηρίου. Η ζώνη αυτή περιλαμβάνει βαρέως τύπου πολυστερίνη και ειδικό ελαστικό τσιμεντοειδούς βάσης στεγανωτικό υλικό.
4)  Η επιλογή του πάχους του θερμομονωτικού υλικού. Η επιλογή πρέπει να γίνει με βάση κριτήρια όπως:  ο συντελεστής θερμικής αγωγιμότητας του υλικού, η διαπνοή του, οι οδηγίες της Ε.Ε για την ενεργειακή απόδοση του κτηρίου και ο ΚΕΝΑΚ.
5)  Ο τρόπος τοποθέτησης της κόλλας στην επιφάνεια της θερμομονωτικής πλάκας. Η κόλλα τοποθετείται σε όλη την περίμετρο της πλάκας και σε τρία σημεία στο εσωτερικό της. Με τον τρόπο αυτό αποφεύγεται η μείωση των αντοχών του συστήματος στις γωνίες των θερμομονωτικών πλακών, αλλά και η εμφάνιση ενδεχόμενων ρωγμών στο τελικό επίχρισμα.
6)  Οι αρμοί μεταξύ των θερμομονωτικών φύλλων. Οι αρμοί δεν πρέπει ποτέ να δημιουργούν σταυρό μεταξύ τους. Για τούτο οι θερμομονωτικές πλάκες πάντα τοποθετούνται σε ρυθμό μισή – ολόκληρη – μισή – ολόκληρη και από κάτω πάντα προς τα πάνω, ώστε να μη συμπέσουν οι κάθετοι αρμοί .
Ζώνη στεγανοποίησης στη βάση των εξωτερικών τοίχων

7)  Στις γωνίες πρέπει πάντα τα θερμομονωτικά φύλλα να πλέκουν μεταξύ τους ώστε να αποφεύγονται αρμοί μεγαλύτεροι των 50 εκατοστών.

8)  Οι αρμοί των θερμομονωτικών φύλλων δε θα πρέπει να συμπίπτουν με τις πλευρές των θυρών ή των παραθύρων ώστε να προκαλείται (κατά κάποιο τρόπο) προέκτασή τους.
9)  Σημαντικό είναι η τοποθέτηση των αυτοδιογκούμενων ταινιών στις απολήξεις των θερμομονωτικών φύλλων (σε εξοχές, περβάζια, μαρμαροποδιές κλπ). Επίσης σημαντικός είναι και ο τρόπος τοποθέτησης (ειδικά στις μαρμαροποδιές των παραθύρων) για την αποφυγή εισροής υδάτων από τα σημεία αυτά.
10)              Ο συντονισμός τοποθέτησης των θερμομονωτικών φύλλων και των στεγανωτικών στρώσεων σε δώματα ή βεράντες, ώστε να μη καταστεί αδύνατη ή πολύ δύσκολη η στεγανοποίηση των τελευταίων.
11)              Τα βύσματα πρόσθετης μηχανικής στερέωσης πρέπει πάντα να τοποθετούνται και ειδικά στις γωνίες όπου μπορούν να αναπτυχθούν ισχυρές δυνάμεις από τις υποπιέσεις όταν φυσά πολύ δυνατός άνεμος. Προτείνουμε μάλιστα την πλήρη στερέωση όλων των θερμομονωτικών πλακών με 4- 6 βύσματα ανά πλάκα.
12)              Τα βύσματα πρόσθετης μηχανική στερέωσης πρέπει να τοποθετούνται με την κεφαλή τους σε βάθος μέσα στο θερμομονωτικό υλικό και την κάλυψή τους με θερμομονωτικό καπάκι από το ίδιο θερμομονωτικό υλικό. Αυτό είναι ορθό να γίνεται προς αποφυγή του να διαγράφεται στο μέλλον η κεφαλή των βυσμάτων (ειδικά σε περιοχές με συχνή εμφάνιση χαμηλών θερμοκρασιών).
13)              Η πλήρωση όλων των κενών με άκαυστο διογκούμενο αφρό πολυουρεθάνης για την αποφυγή θερμογεφυρών.
14)              Μετά τη διάστρωση της  πολυστερίνης πρέπει να τρίβεται όλη η επιφάνεια για να εξασφαλισθεί όσο το δυνατόν πιο άρτιο αισθητικά αποτέλεσμα.
15)              Η πιστή παρακολούθηση των χρόνων που επιβάλει το σύστημα μεταξύ των στρώσεων ή των εργασιών. Η παραβίαση αυτών των προδιαγραφών μπορεί να οδηγήσει σε τοπικές αποκολλήσεις, αποφλοιώσεις ή και καταστροφή του συστήματος.
16)              Η διάστρωση του υαλοπλέγματος ενίσχυσης –οπλισμός του συστήματος- πρέπει να γίνεται πάντα με αλληλοεπικάλυψη περίπου 10 εκατοστών.
17)              Τα σημεία στις γωνίες γύρω από πόρτες και παράθυρα πρέπει να ενισχύονται με πρόσθετα τεμάχια υαλοπλέγματος προς αποφυγή ρωγμών στα σημεία αυτά.
18)              Το θερμοκρασιακό φάσμα εφαρμογής. Δεν τοποθετούμε ποτέ επίχρισμα ή κόλλα αν η θερμοκρασία είναι κάτω από 5 βαθμούς Κελσίου ή πρόκειται να πέσει κάτω από αυτούς τις επόμενες ώρες. Επίσης αποφεύγουμε τις πολύ υψηλές θερμοκρασίες ή την εφαρμογή κάτω από ισχυρό άνεμο και σε κάθε περίπτωση κάτω από έντονη ηλιοφάνεια. Η εργασία πρέπει να γίνεται στη σκιά και σε όψη που δεν υφίσταται κατευθείαν τον άνεμο στην επιφάνειά της. Η γρήγορη αφύγρανση σχεδόν οποιουδήποτε υδατοδιαλυτού υλικού προκαλεί συνήθως ρηγματώσεις.
19)              Τα στηθαία και κάθε προεξοχή πρέπει να επενδύεται με θερμομονωτικό υλικό προς αποφυγή θερμογεφυρών που μπορεί να προκαλέσουν συμπυκνώματα και εμφάνιση μυκήτων σε γωνίες του κελύφους στο εσωτερικό του κτηρίου.
20)              Κάθε επιφάνεια που προβλέπεται ότι θα υφίσταται ισχυρή καταπόνηση, είναι ορθό να ενισχύεται με ειδικό πλέγμα πρόσθετων μηχανικών αντοχών κάτω από την κανονική στρώση του επιχρίσματος.
21)              Το φινίρισμα του τελικού επιχρίσματος μιας αυτόνομης – οριοθετημένης από εσωτερικές ή εξωτερικές γωνίες – επιφανείας, πρέπει να γίνεται από ένα μόνο άτομο και χωρίς διακοπή, ώστε να εξασφαλίζεται το ομοιογενές της υφής της επιφάνειας.
22)              Η κοκκομετρία του τελικού επιχρίσματος πρέπει να είναι μεγαλύτερη από 1mm. Η κοκκομετρία αυτή διασφαλίζει ότι δεν θα φαίνονται, υπό μεγάλη γωνία φωτισμού, ενδεχόμενες μικρές ανωμαλίες του υποστρώματος, εξασφαλίζοντας ένα όσο γίνεται πιο άρτιο αποτέλεσμα.
Η κοκκομετρία του τελικού επιχρίσματος που επιλέχτηκε  για το συγκεκριμένο κτήριο ήταν 2 mm.

Γιώργος Μαυρουλέας
Πρόεδρος  της Ecobuilders AE – MONOSCIENCE

Τηλ. Επικοινωνίας: 210 6085528  
 (Δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση των κειμένων ή τμήματος αυτών χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του συγγραφέα)