ΔΟΡΥΦΟΡΙΚΕΣ ΚΕΡΑΙΕΣ ΚΑΙ ΜΟΝΩΣΗ
Ένα σημαντικό πρόβλημα που προκύπτει από την πάκτωση (στερέωση) των δορυφορικών κεραιών πάνω στα δώματα, είναι συνήθως ο τραυματισμός των στεγανωτικών στρώσεων. Ειδικά όταν η τελική κάλυψη της μόνωσης του δώματος είναι από κεραμικά πλακίδια, ή ταρατσόπλακες (τσιμεντένιες πλάκες δηλαδή πάχους 2-3cm) ή ακόμη και από μάρμαρα, η στεγανωτική στρώση συνήθως βρίσκεται σε βάθος 3,5-4cm.
ΠΡΟΣΟΧΗ: Το λάθος που συνήθως γίνεται είναι η σφράγιση της βάσης της κεραίας και των κοχλιών πάκτωσης με σιλικόνη. Προκύπτει από την εσφαλμένη αντίληψη πως το νερό της βροχής έχει μόνο αυτή τη δίοδο, της επιφανειακής τρύπας, για να εισχωρήσει στη μόνωση. Όμως τα πλακίδια, οι πλάκες και τα μάρμαρα, δεν είναι στεγανά. Κυρίως από τους αρμούς τους, εισχωρεί νερό και διαβρέχει την τσιμεντοκονία εξομάλυνσης ή τη λάσπη συγκόλλησης των πλακών. Όταν συνεπώς υπάρχει κάποια οπή ή ασυνέχεια στην υγρομονωτική στρώση, σαν αυτές που δημιουργούνται για τη διάτρηση του δαπέδου και την πάκτωση των δορυφορικών κεραιών, τότε το νερό θα περάσει μέσα από αυτές και αργά αλλά σταθερά θα πλημμυρίζει τη μόνωση.
Όταν θα έχουμε δάπεδο από μωσαϊκό ή βιομηχανικό δάπεδο συνήθως το πάχος του υλικού κυμαίνεται από 5-10cm και η οπή για την τοποθέτηση των βυσμάτων δεν θα πρέπει να ξεπερνά σε βάθος τα 4-5cm.
Όταν έχουμε πλακίδια κεραμικά ή τσιμεντόπλακες, όπως είπαμε η στεγανωτική στρώση βρίσκεται 4cm χαμηλότερα. Συνεπώς η οπή δεν θα πρέπει να ξεπερνά τα 3cm.
ΣΥΜΒΟΥΛΗ: Αν από απροσεξία ή από άγνοια τρυπήθηκε η στεγανωτική στρώση τότε θα πρέπει να γίνει προσεκτική αφαίρεση της επίστρωσης μέχρι το επίπεδο της υγρομονωτικής στρώσης, αποκαλύπτοντας τουλάχιστον 7-10cm από αυτήν έτσι ώστε να υπάρξει ικανή αλληλοεπικάλυψη των φύλλων με το ειδικό τεμάχιο («μπάλωμα»). Εννοείται πως για την επιτυχία της στεγανωτικής εργασίας θα πρέπει το ειδικό τεμάχιο ή και η σφραγιστική μαστίχη που θα χρησιμοποιηθεί να είναι συμβατά με την υπάρχουσα στεγανωτική στρώση και εάν είναι δυνατόν από το ίδιο υλικό.
Όταν στο δώμα που πρόκειται να στεγανοποιήσουμε υπάρχει ήδη πακτωμένη δορυφορική κεραία, η εργασία είναι πιο απλή.
Η στεγανωτική στρώση θα πρέπει να κολληθεί καλά γύρω από τη βάση της κεραίας και μετά θα «γεφυρώσει» με ειδική σφραγιστική (κατά προτίμηση ελαστική) μαστίχη.
ΠΡΟΣΟΧΗ:
1) Κατά τη διαδικασία επικόλλησης ασφαλτικών μεμβρανών με τη χρήση φλόγιστρου, υπάρχει κίνδυνος να καεί σε κάποιο σημείο το καλώδιο της δορυφορικής κεραίας. Σε μια τέτοια περίπτωση, δυστυχώς πρέπει να αντικατασταθεί σε όλο το μήκος του το καλώδιο. Αυτό σημαίνει ένα υψηλό κόστος, ειδικά αν η διαδρομή του καλωδίου είναι μεγάλη.
2) Πολλές φορές ο σωλήνας – άξονας της κεραίας που ξεκινάει από τη βάση της, είναι ανοιχτός στην πάνω απόληξή του. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε συσσώρευση νερού από τις βροχές το οποίο ίσως καταλήξει κάτω από την υγρομόνωσή μας («υδρογέφυρα»). Κατά συνέπεια θα πρέπει ο σωλήνας πάντα να ελέγχεται αν είναι ανοικτός και να παίρνονται τα κατάλληλα μέτρα για τη μόνιμη σφράγισή του.
Γιώργος Μαυρουλέας
(Δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση των κειμένων ή τμήματος αυτών χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του συγγραφέα)